اما ماهی طلایی در تور صیادان باقی نمی‌ماند. یک شب، پرنده های عجیبی به زمین می‌آیند و تور را پاره می‌کنند و ماهی طلایی را با خود می‌برند و در دیایی که آبش طلایی و براق است رها می‌کنند. اما ماهی قرمز همچنان تنهاست و به یاد ماهی طلایی، آوازهای غمگین می‌خواند تا این که...

«ماهی قرمز، ماهی طلایی»، از یک ساختار روایی ساده و منظم برخوردار است. کودکان، واژه های به کار رفته در این داستان را درک می‌کنند چراکه در این داستان هیچ کلمه پیچیده ای به کار نرفته اما سوال اینجاست که معنا و مفهوم داستان تا چه اندازه کودکانه است!؟

احمدرضا احمدی در جدیدترین اثر خود هم به خلق فضایی فانتزی پرداخته و در این قالب، از عشق و چرایی هستی گفته است. او حتی با گفتن از ماهی قرمزی که پیر شده و دیگر نمی‌تواند با فضای جدید ارتباط برقرار کند و زبان انها را یاد بگیرد، به طرح دغدغه هم سن و سال های خود پرداخته است.

در بخشی از این داستان که حسن موسوی، آن را تصویرگری کرده آمده است: «ماهی قرمز که با ماهی طلایی زندگی می‌کرد تنها ماند و به گودالی پناه برد. نمی‌خواست ماهیان دریای بزرگ را ببیند تا با او درباره‌ی ماهی طلایی حرف بزنند. آرزو داشت صیادان او را صید کنند تا روی شن‌های ساحل جان بسپارد. فقط گاهی به یاد ماهی طلایی آواز غمگینی را که از ماهی پیر دریا آموخته بود می‌خواند.»

 کتاب «ماهی قرمز، ماهی طلایی» در ۲۴ صفحه رنگی، قطع خشتی و شمارگان ۲۰۰۰ نسخه منتشر شده است و ۱۱ هزار تومان قیمت دارد.